Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

HMMY στα πρόθυρα νευρικής κρίσης..

Αλμοδοβαρίστικος ο τίτλος-αφιερωμένος σε σένα σάλιαγκα. Αλλά μη φανταστείς ότι θα μιλήσω για ταινίες. Όχι, αυτό θα είναι ένα άλλο ποστ αφιερωμένο στις ταινίες που στιγμάτισαν τους ΗΜΜΥ, που φτιάχτηκαν από ΗΜΜΥ, που έγιναν κατανοητές μόνο από ΗΜΜΥ, που έσκιαξαν τους ΗΜΜΥ, που έκαναν ΗΜΜΥ να ανατριχιάσουν, ακόμα και να συγκινηθούν (οι ΗΜΜΥ άντρες δεν έχουν πρόβλημα και να κλάψουν, άμα λάχει, στην σκηνή που η κάρτα γραφικών σκάει με χαρακτηριστικό μπαφ που δηλώνει και χαρακτηριστική μυρωδιά..)

εικόνα που έκαμε τον ΗΜΜΥ να κλάψει


Προς στιγμήν θα σου μεταδώσω τον πόνο μου. Το πληντύριο πέρασε στιγμές μεγάλης φρίκης τις τελευταίες μέρες. Ας δούμε το χρονικό που με οδήγησε στο σημείο να ουρλιάζω (πέραν της πανσελήνου και της εκλείψεως).

Πριν 2 βδομάδες περίπου παρατηρώ ότι το τηλέφωνο είναι κομμένο. Το ίντερνετ όμως όχι!! Άρα...ΧΕΣΤΗΚΑ!! Συνεχίζω την δουλίτσα μου και κατα διαστήματα σου κάνω και αναπάντητες να με πάρεις τηλέφωνο να πουμε καμιά βλακεία (αφού επιμένεις να μην ανοίγεις το  skype να το μιλήσουμε ηλεκτρονικά. Πιστεύω ότι φταίει ο ρομαντισμός που σε διακατέχει που συνοψίζεται σε φράσεις του στυλ: και τώρα που κανείς δεν χρησιμοποιεί το αναλογικό σήμα, αυτό δεν θα αισθάνεται παραμελημένο??) Παρ όλο που το ιντερνέτι μου δουλεύει κάνω και ένα αναγνωριστικό τηλέφωνο να μάθω τι παίζει με την κομμένη γραμμή και μου λένε ότι όλα ειναι τακτοποιημένα...

Πριν 2 μέρες εκεί που χαρούμενο το πληντύριο γουργουρίζοντας, με την ευτυχία του γεμάτου στομαχιού και το φρέσκο καφεδάκι στο χέρι πάει να μπει στο ίντερνετ, σκάει μπροστά σε μια οθόνη που του λέει 'σιγά μην μπεις βλαχούτσα που δεν μας πληρώνεις κιόλας'. Εκεί είναι που το πληντύριο άρχισε να βγάζει και σαπουνάδες από το στόμα..Ήταν και 5 και μισή το πρωί! Δεν κάνουν τέτοιες πλάκες, τέτοιες ώρες. Λίγο θέλει ο άνθρωπος να του γυρίσει το μάτι να πάρει μια ηλεκτρική μυγοσκοτώστρα και να αρχίσει να ψήνει δάχτυλά???

Το πληντύριο μπροστά στην οθόνη που το ενημερώνει
ότι δεν έχει ίντερνετ

Έλα όμως που έχω και δουλειές και δεν προλαβαίνω να πάω να τους κανονίσω άμεσα του ΟΤΕτζήδες και έχω μείνει χωρίς το ηλεκτρονικό νερό μου...

Παρένθεση
Το να πάρεις από έναν ΗΜΜΥ το ιντερνέτι του είναι μεγάλη πληγή. Νιώθει σαν αυτοκίνητο χωρίς βενζίνη, σαν ελικόπτερο χωρίς έλικες, σαν πλοίο χωρίς πάτο, σαν αυγό χωρίς χοληστερίνη, σαν πληντύριο χωρίς το απορρυπαντικό του...Είναι σαν να έχεις έναν γέρο συνδεδεμένο με το μπαιπάς του και να του λες 'συγγνώμη λίγο να το βγάλω από την πρίζα για να σφουγγαρίσω από εκεί πίσω'!!

Μέσος ΗΜΜΥ χαλαρώνοντας στο ίντερνετ
Κλείνει η παρένθεση.

Το παίρνω απόφαση λοιπόν ότι θα είμαι έτσι για λίγο καιρό, οπότε κάμω την καρδιά μου μυλόπετρα και λέω θα την βγάζω στην σχολή μέχρι τελικής πτώσεως και μετά θα γυρνάω σπίτι για ύπνο μόνο. Γυρνάω λοιπόν το βράδυ της ίδιας μέρας μετά από 12ωρο στη σχολή και λέω 'ας βάλω μια ταινιούλα όσο τρώω και μετά πέφτω για ύπνο'. Πρέπει να υπάρχει κάποιος θεός όμως ρε σαλιάγκι που με έχει βάλει στο μάτι, με μουτζώνει και με φτύνει καθημερινά και ούτε και χίλιες ευχές με το i-bless να κάμω δεν θα γλυκάνει, γιατί στο 20λεπτο πάνω που ξεκινάει η ταινία πέφτει το ρεύμα!

Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι μου το κόψανε και αυτό στοχευμένα, επειδή έχουν κάνει κόμμα οι εταιρίες και σου λέει, δεν πληρώνεις το τηλέφωνο, ε??Θα σου δείξουμε εμείς... Βγαίνω στο μπαλκόνι και η υποψία μου επιβεβαιώνεται. Απέναντι τα σπίτια να έχουν τόσο φως που έλεγες ότι το κάνουν και αυτοί επίτηδες και από πίσω από τις κουρτίνες με κοιτάνε και κάνουν 'νια νια νιανια νια!!'.

Οι εταιρίες και οι γείτονές μου έτοιμοι να με θάψουν
 επειδή δεν έχω πληρώσει το τηλέφωνο


Τελικα συνειδητοποιώ ότι έχει κοπεί το ρεύμα μόνο στη δική μας πλευρά του δρόμου και όχι στην απέναντι. Ούτε στο Βερολίνο του τοίχους τέτοιος παραλογισμός - ένιωσα ωσαν ανατολικογερμανίδα. Δεν πάτε στο διάολο, λέω, βγάζω και εγώ έξω στο μπαλκόνι όλα τα κεράκια μου, τα ανάβω με τον αναπτήρα σου που είχες ξεχάσει σπίτι για να τους δείξω ότι δε με νοιάζει. Μέσα μου όμως έτρεμα, σαλιάγκι. Το μόνο αγαθό που μου είχε μείνει ήταν το νερό. Και ήμουν σίγουρη ότι δεν το χαν σε τίποτα να μου το κλείσουν και αυτό..

Τελικά την επόμενη μέρα ξύπνησα με νερό και ρεύμα. Τα υπόλοιπα ακόμα παλεύω να βρω το δίκιο μου ότι είναι πληρωμένα. Και ίντερνετ κατάφερα να κλέψω από κάποιον καλό γείτονα (ένας στους 20 κλειδωμένους!!) που για να το πιάσω πρέπει να πάω πρώτα στην γωνία του μπαλκονιού, να σηκώσω τον μακ πάνω από τα γεράνια, να στηρίζομαι στο ένα πόδι και να τεντώνω και το δάχτυλο του χεριού όσο πιο ψηλά γίνεται! Γεγονός που γίνεται ακόμα πιο δύσκολο από το τρέμουλο της στέρησης, αλλά το προσπαθώ

Πάρε και ένα τραγουδάκι ΗΜΜΥικο για καλημέρα:




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου