Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Η πιο γιούχου ηλεκτρονική συσκευή! Ή πώς το φρικαριμένο πληντύριο πήρε το όνομά του.

Ερωτήθην που λες χθες σαλιάγκι αν γράφω επίτηδες το πληντύριο λάθος! Από ποιόν? Από την εκ Γερμανίας φίλη στο skype (σου επιτρέπω να της κρατήσεις μούτρα που δεν σχολιάζει και δεν γράφεται στο βλόγιον μας...ντροπή της! Επίσης μας απείλησε ότι θα μας αποκαλύψει αν δεν της στείλουμε φετα στα εξωτερικά..) Οπότε δεν μπορώ παρα να απαντήσω.

Προειδοποίηση:
Ακολουθεί γιγαντιαίο ποστ με σκηνές ακατάλληλες για παιδιά κάτω των 15. Αν βαριέσαι να διαβάζεις πολλά ή αν φοβάσαι εύκολα η απάντηση για σένα είναι ότι δεν ξέρω να γράφω σωστά την λέξη πληντύριο και δεν θα την μάθω και ποτέ!!

Ακόμα διαβάζεις? Καλά να πάθεις!!

Όχι γλυκό μου γιατρουδάκι, δεν είναι λάθος. Δεν έχεις διαβάσει ποτέ τον Χάρυ Πότερ (γιατί σε ξέρω..Έχεις πιει καφέ εκεί που γράφτηκε, δεν μου κρύβεσαι εμένα!!)? Δεν λέμε ποτέ το όνομα του Ξερεις-ποιανου!!! Είναι σαν να τον επικαλείσαι! Έτσι και εγώ, δεν φωνάζω ποτέ τον δαίμονα με το όνομά του, και φυσικά όταν το γράφω το γράφω και λάθος, δεν είναι να παίζουμε με αυτά τα πράματα. Τα είπε και το σαλιάγκι στο προηγούμενο ποστ..

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μάθεις την πραγματική ιστορία του Φρικαρισμένου Πληντυρίου (σε αυτήν την φάση τα γράμματα θα ήθελα να φαίνονται σαν τη γραμματοσειρά με την οποία γράφεται το όνομα του Frankenstein, όχι τα γοτθικά, τα άλλα, τα κρίπυ, σαν αυτά που ακολουθούν)


Και αυτό γιατί η ιστορία που ακολουθεί είναι άλλη μια ιστορία τρόμου! Τύφλα να χει το ψυχώ και η λάμψη σε λέω!!

Παρενθεση
Να σημειωθεί ότι θεωρώ το πληντύριο μια πάρα πολύ χρήσιμη και έξυπνη συσκευή!! Το ξεκαθαρίζω γιατί αυτά που θα ακολουθήσουν μάλλον δεν αποκαλύπτουν το σεβασμό που μου εμπνέει αυτός ο μεταλλικός διάολος που αφρίζει από το κακό του και γυρνάει λυσσασμένα γύρω γύρω σε τρελές ταχύτητες.
Κλείνει παρένθεση

Ημουν πρωτοετής φοιτήτρια λοιπόν κι εγώ στο πρώτο σπίτι μου και το σπίτι που νοικιαζα υστερούσε σε επίπλωση. Εντάξει, για να είμαστε ειλικρινείς δεν είχε τίποτα απολύτως. Τα παίρνουμε λοιπόν όλα (κάπου υπάρχει μια επική φωτογραφία με το μικρό μπλε αυτοκινητάκι μας τιγκαρισμένο στις υπερσυμπηκνωμένες συσκευασίες των επίπλων της ΙΚΕΑ) και τα μεταφέρουμε τα απαραίτητα 875 χιλιόμετρα για να επιπλώσουμε το σπίτι. Ηλεκτρονικές συσκευές δεν φέραμε μαζί από την Θεσσαλονίκη- ένας κωτσόβολος υπάρχει παντού..

Πηγαίνουμε λοιπόν στο μαγαζί, παραγγέλνουμε την πολυπόθητη ηλεκτρονική συσκευή και περιμένουμε. Για διάφορους λόγους που τότε μου φαινόταν απλή ελληνική καθημέρινότητα θεώρησα ότι η τριών μηνών καθυστέρηση δεν ήταν τίποτε σπουδαίο. Μετά κατάλαβα ότι έπρεπε να το είχα φανταστεί ότι ήταν δαιμονισμένο το μηχάνημα και να ακυρώσω την παραγγελία. Αλλά ήμουν μικρή και άβγαλτη τότε, δεν ήξερα από αυτά!

Έρχεται λοιπόν κάποια στιγμή το πληντυριάκι μου (τότε του είχα βγάλει και όνομα, τώρα δεν το θυμάμαι αφού το αποκαλούσα από τη δεύτερη πλύση και μετά 'ο δαίμονας'), μπαίνει στη θεσούλα του στην κουζίνα (ναι στην κουζίνα μόνο χωρούσε) και του κάνουμε το τεστ ντράιβ με τον τότε συγκάτοικο (ο πρώτος ΗΜΜΥ που μου έκανε ποτέ λαδιά..Αλλά τότε ήμουν μικρή και άβγαλτη και δεν ήξερα από αυτά - το πίστευα τυχαίο γεγονός!) Διαβάζουμε τις οδηγίες, μετράμε το απορρυπαντικό, γυρνάμε τα ασπρα κουμπάκια του και το αφήνουμε να γουργουρίζει και να παίζει με τις σαπουνάδες.  Πρώτη δοκιμή τέλεια!!Τα ρούχα να τρίζουν από καθαριότητα και η θεία Όλγα να είναι απείρως περήφανη μαζί μου και με τους λαμπριντικούς κόκκους!


Λίγο φασαριόζικο, αλλά όχι τρομερά πράματα...ακόμα!

Στη δεύτερη πλύση ήμουν μόνη στο σπίτι. Λέω θα βάλω πληντύριο. Διαλέγω ρούχα, γεμίζω κάδο, γυρνάω-πατάω κουμπιά και το αφήνω. Πηγαίνω στο σαλόνι και συνεχίζω το διάβασμα. Κάποια στιγμή ακούω φασαρία στην κουζίνα. Πηγαίνω και τι να δω? Το μηχάνημα πήγαινε πάνω κάτω σαν το κοριτσάκι από τον εξορκιστή, είχε ξεφύγει από την εσοχή του και είχε αρχίσει να προχωράει μέσα στην κουζίνα..

Μου φυγε όλη η μαγκιά! Εκλασα πόμολα, πατάτες, κρεμμύδια (γενικά ό,τι ζαρζαβατικό είχε εκείνη τη στιγμή η κουζίνα μου και δεν το είχε ποδοπατήσει το πληντύριο).

 Το πατάω να κάνει παύση για να ηρεμήσω κι εγώ που η καρδιά μου είχε φτάσει τους 285 παλμούς το λεπτό και συνειδητοποιώ ότι δεν έχει νόημα. Αποφασίζω να το αφήσω να τελειώσει και το ξαναξεκινάω. Για να μην πολυλογώ (όχι ότι δεν το χω κάμει ήδη) έζησα άλλη μια φρίκη αντίστοιχου μεγέθους με την προηγούμενη, ίσως και μεγαλύτερη. Μέχρι και να το καβαλήσω σκέφτηκα για να βαρύνει να μην κόβει βόλτες, αλλά φοβόμουν να το πλησιάσω. Αποφάσισα να πάω στο σαλόνι και ως άλλη στρουθοκάμηλος να χώσω το κεφάλι μου μέσα στα μαξιλάρια και να ανεβάσω τον ήχο της τηλεόρασης στο φουλ!



Κάποια στιγμή ξαναηρέμησε και ξεβούλωσα τα αυτιά μου. Τίποτα όμως δεν με είχε προετοιμάσει για αυτό που θα ερχόταν στο τέλος. Όλα τα καλύτερα στο τέλος γίνονται!! Τελευταίο στίψιμο (δεν το ήξερα τότε, το κατάλαβα αργότερα..τότε δήλωνα ότι το κλειδώνω μέσα στο σπίτι και φεύγω και θα γυρισω μετά από τρεις ώρες!) και εγώ πίστευα ότι ετοιμαζόμαστε να απογειωθούμε. Τελικά βγήκα στο μπαλκόνι, για να μην το ακούω με τη μουσική στο φουλ, και να τραγουδάω. Η τρελή της γειτονιάς!!



Δοκίμασα διάφορα κόλπα που μου είπανε. Να γυρίσω τα ποδαράκια λίγο, να προσέχω να μην είναι λιγα τα ρούχα μέσα, να μην είναι και πολλά, να το βάζω σε άλλο πρόγραμμα, μέχρι και το σαλιάγκι ήρθε και το λιβάνισε (καλά για αυτό το λιβάνισμα πρέπει να ετοιμάσω ολόκληρο ποστ!!)...Τίποτα δεν έπιασε. Το μόνο που είχε αποτέλεσμα ήταν να το τοποθετώ πριν από κάθε πλύση με ελαφριά γωνία προς τον τοίχο ετσι ώστε κάθε που πήγαινε να φύγει να σκουντουφλάει στον τοίχο και κάθε φορά που έβαζα πληντύριο ευχόμουν να είναι από καλό τσιμέντο ο τοίχος και να μην βρεθεί ξαφνικά η κουζίνα μου να επικοινωνεί με την κρεβατοκάμαρα του γείτονα...

Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία του πληντυρίου μου (που τωρα πρέπει να τρώει τα λυσσακά του στην αποθήκη στο σπίτι. Πλάκα πλάκα όταν το απελευθερώσουμε ξανά ποιός ξέρει πόσο οργισμένο και έτοιμο για εκδίκηση θα είναι!!)

ΥΓ: Φήμες λέμε ότι με λένε έτσι και εξαιτίας ενός πονηρού αστείου που απευθυνόταν σε μένα και είχε να κάνει με αυτή τη σκήνη:

http://www.youtube.com/watch?v=UCnGRrj7P30

(για κάποιον λόγο δεν το φορτώνει σε βίντεο...Η κατάρα του πληντυρίου ξαναχτυπά.. Ω θεοί!ποιός θα μας σώσει τώρα??)

ΥΓ2: Και ένας ορισμός: http://www.slang.gr/lemma/show/pluntirio_15135

4 σχόλια:

  1. Θα μας διδάξει ορθογραφία αυτή απο το ζαμπονοχώρι -πως το λένε αυτο στα γερμανικά, γκαμ,ταμ,παμ,χαμ...Και αμα θέλει φέτα να κατέβει δω χαμω που είμεθα να φάει! και φέτα και τζατζίκι που γνωρίζω οτι είναι αδυναμία της!Δε περνάνε μανδάμ οι εκβιασμοί σας!! και το πλυντήριο ,πληντύριο θα γράφουμε(ρε μαλάκα πώς το γράφεις έτσι;;;πόνεσε ο εγκέφαλος μέχρι να το γράψω οπως το γράφεις) και επίσης την ισορροπία θα τη γράφουμε ισσοροπια γιατί είμεθα και ανισσόρροποι!
    ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗ ΑΠΟΘΗΚΗ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ!!!
    NO PASSARAN!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Hello:)
    Τώρα που επιτέλους μπορώ να σας κάνω σχόλιο με το όνομα που θέλω θα προσπαθήσω να ξαναθυμηθώ τι είχα γράψει τότε, μια νύχτα που έβρεχε...έβρεχε αλύπητα όμως...
    1ον: δε μου είναι εύκολο να σχολιάζω γιατί.. έτσι ..να..κάπως ντρέπομαι! (θα μου πεις σιγά το μεγάλο αναγνωστικό κοινό κοπελιά..χεχεχε)
    2ον: έχω διαβάσει τον Χάρη, σε παρακαλώ! Και αγαπώ!
    3ον: επίσης αγάπησα τα τραγούδια που ανέβασες μια μέρα εσύ πλυντήριο και εμπνεύστηκα και νοστάλγησα μία εποχή που δεν έχουμε ζήσει... Φαίνεται από το όνομα θα μου πείτε,ε?
    4ον: Με το πλυντήριο μήπως σε πιάσαν κότσο? Και δηλ κάθε φορά που βάζεις τόσα χρόνια γίνεται σαματάς??? Οι γείτονες δεν είπαν τπτες? (Έχω επηρεαστεί από Γερμανία, χοχοχοχο-χαιρέκακο γελάκι)
    5ον: Και οι δύο με το ίδιο είστε η ρόζα???
    6ον: δε θυμάμαι τι άλλο σας είχα γράψει...αλλά ο εκβιασμός ισχύει γιατί πολύ μου κόλλησες εσύ μικρή και ακόμη φέτα δεν έχω δει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kala esu h allh prepei na eisai polu megalo moutro!Ksereis kai to zamponoxwri kai to tzatziki...Akouse prosextika: Mporei na mh se exw gnwrisei akomh apo konta alla KSERW ...mpouaxaxaaaaa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 1ον: Δε σε ξέρει κανένας αλλος εκτός από εμας! Και δεν θελω βλακειες για το αναγνωστικό μας κοινό...Κάποια στιγμή θα γίνουμε διάσημες λεμε!
    2ον: Το ξερωωωω
    3ον: Αγαπάμε Βέμπο. Και το σαλιάγκι επίσης!
    4ον: Σαματάς δεν λες τίποτα. Αφού πρόσεχα πάντα να μην πέσει το τελευταίο στίψιμο σε ώρα κοινής ησυχίας. Θα αρχίσεις τώρα πάλι να μας λες να μιλάμε πιο ήσυχα??
    5ον: ναι, αλλά (συνήθως) ξεκαθαρίζουμε ποιά είναι. Αν το θυμηθούμε.
    6ον: εγώ την έφερα μέχρι την χώρα της κουτσής αλλά εσύ δεν την πήρες. Τι να κάμω? Θα ξανακανονίσω!
    7ον: σαλιάγκι σε απειλεί?? Ε? Ε? Ε? Να κανονίσω?

    Πληντύριον

    ΑπάντησηΔιαγραφή