Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Θα ήθελα....

1) Να μην μπερδευω το "Έλξατε" και το "Ωθήσατε".

2) Να μπορούσα να φάω 2 τηγανιτά αυγά με στάκα,φίλε μου!

3) Όταν βγαίνω έξω με βαρετή παρέα που μου πιάνει κουβέντα για βαρετάααααααα θέματα,να μπορώ να τις ψεκάσω με κατσαριδοκτόνο και αυτό να μη θεωρηθεί ποινικό αδίκημα.

4) Να ανέβω επίπεδο στο quizdom ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Παίζω,παίζω και δεν ανεβαίνει το ρημάδι! Ααααα στο καλό,πια!

5) Να πήγαινα σε συναυλία του Κραουνάκη και να στρίγγλιζα σαν άλλη Ρουβίτσα "Σταμάαααααααααααααααααατη!!!!" και φυσικά να τραγουδούσα μέχρι να κλείσει η φωνή μου!

6) Ο πρίγκιπας να παραμείνει βάτραχος ωστε να τον κάνουμε τηγανιτό με αυτη τη συνταγή κι έτσι να ησυχάσουμε μια και καλή απο αυτό το παραμύθι!Με κούρασε πια τόσους αιώνες!

7) Να ήξερα απο Vespa και κατ' επεκταση να είχα και μια...Πολύ θα με βόλευε,αλήθεια!

8) Να μη καταστρεφόντουσαν συνέχεια τα παπουτσια μου κι έτσι να μη πήγαινα σαν βατραχάνθρωπος (ο βατραχάνθρωπος πιάνεται για μισός πρίγκιπας???) ή σαν προσωποποίηση του ανέκδοτου "δε γαμιούνται τα καστράκια" .


9)Να ήμουν τώρα σε ένα μπαλκόνι μαζί με μια ψυχή πετώντας στραγάλια κι ακούγοντας αυτο
     
Αλλά πίνοντας Φρατζέλικο...Κι ας μας λένε σιχάματα και γραφικές όλοι οι ψαγμένοι και καλά μου μπάρμαν.

10) Εναλλακτικά,θα ήθελα να ημουν σε ένα άλλο μπαλκόνι παρέα με έναν βλαμμένο και την παραπάνω ψυχή και να λέμε ιστορίες τρόμου για κάτι φύκια και κάτι Αγίους, καθως τρέχουμε να κρυφτούμε μέσα στο σπίτι (γιατί ποτέ δε ξέρεις ποιος μπορεί να έρθει απο τη γωνία...ούτε ποιος κοιτάει απο εκεινο το παράθυρο... ούτε ποιος έριξε τη κατσαρόλα απο τα πλυμμένα τη λάθος στιγμή)

11)Να πίναμε τώρα κινέζικη μπύρα,να τρωγαμε σούπα μανιτάρι και μετά να γελάμε με το κουτί για ώρες κι ας μας διάβαζες και Μπουκόφσκι,ρε τύπε με το μπάσο!!!Χαλάλι! Γιατί αυτές είναι  οι αξίες μου...

12)Να μη κάνατε τη ζωή τόσο εύκολη όταν ήμουν κοντά σας,ωστε να μη γίνεται τόσο δύκολη όταν είστε μακριά!

13)Να γινόμουν ντίρλα αυτή τη στιγμή εδώ που είμαι τώρα!

14) Να υπήρχε ένα μπαρ που να πήγαινα και να ζητουσα αυτό το τραγούδι   καθώς πίνω το campari tonic μου και να το έβαζε στο φουλ!!!! 
α)Αυτό το μπαρ υπάρχει,δε το λένε ναυάγιο αλλα είναι μακριά το κερατό του το τράγιο! Και μπορεί ποτέ να μη  βρούμε ένα ανάλογο αλλα θα συνεχίσω να ψάχνω!
β)Το δικό μου destroy what destroys you,ανώνυμε τύπε με το μπάσο!
Αλήθεια είμαι καλά,απλά μου λείπει εδω και μέρες να μοιραστώ 1 καραφάκι ρακί μαζί σας,ρε αδέλφια. Είστε αναντικατάστατοι κι αυτό είναι η μαγκιά σας! Δε σας λέω τίποτα άλλο γιατί ήδη έγινα μελούρα αλλα και πως να σας τα πώ? Να σε πάρω σκάιπ να σου πω είσαι αναντικατάστατη? ξεκούδουνο. Ενω εδώ το πήγα βαθμιαία μέσα μου μέχρι να καταλήξω να σε ξαναπώ: ΠΟΥΤΑΝΑ! Μεσολάβησαν και 100 ml μεταξά.
Παρεμπιπτόντως....σα το καθαρό οινόπνευμα,ωωωω μπαρδον! ρακί εννοούσα, δεν είναι τίποτα!
 --ΣαλιάγκιΤοΒλαμμένοΜεσημεριάτικα

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Υβρεοπομπή!

        Αν δεν είχα την αλλεργίουλα μου σήμερα, που μου προκαλεί ένα μικρό αναπνευστικό θεματάκι,παίζει να είχα καπνισει όλη τη καπνοπαραγωγή της Virginia.
       Επίσης έχω μια διαολεμένη διάθεση να αναφέρω την μετοχή παθητικού παρακείμενου "γαμημένο" πλάι σε κάθε ουσιαστικό που χρησιμοποιώ! Εκτός απο τη μετοχή βέβαια, μεταχειρίζομαι με ευφάνταστο τρόπο και το ρήμα,είτε σαν συνθετικό για άλλα ρήματα...είτε σκέτο σε όλους τους χρόνους,τις εγκλισεις και τα πρόσωπα.
       Η Τύχη μου έχει χαρακτηριστεί και κακοποιηθεί με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Όσο για τα κέρατά μου αλλάζουν συνέχεια μορφή και μετατρέπονται απο τράγια σε βερνικομένα και τούμπαλιν μέσα σε χρόνο ns.
       Το θετικό βέβαια της υπόθεσης είναι οτι τα λέω μόνη μου,οπότε το ίματζ μου διατηρείται ακόμα σε ιντελεκτουάλ επίπεδα!

Κι αναρωτιέσαι...αν η αρχή είναι αυτή...Η συνέχεια ποια θα είναι? Ευτυχώς που δίνει έμπνευση και ο Δεληβοριάς γιατί πλήττω να επαναλαμβάνομαι ακόμα και στο υβρεολογιό μου.
--ΣαλιάγκιΤοΝεραιδοκεραυνοβολημένο

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Μεταμεσονύκτιες ανησυχίες!!!

Αποφάσισα να μοιράσω βραβεία σήμερα,έτσι μόνη μου κι έτσι απλά.

Το πρώτο βραβείο απονέμεται στον Δημήτρη Κωνσταντούλα,σκηνοθέτη του παρακάτω βίντεο κλίπ
και λέγεται "Βραβείο απόλυτης αναντιστοιχίας εικόνας και στίχου".

      Το τραγούδι παροτρύνει το πιπίνι της εποχής να κάνει κοπάνα απο τα Εγγλέζικα και να πάει μαζί του, μια βόλτα με το δανεικό παπί απο τον Μάκη στη παραλία. Το ρεφρέν μάλιστα το τονίζει κιολας:
  Με παπί δανεικό θα σε πάω μια βόλτα
  σε ένα πάρτυ τρελλό με ατέλειωτα φώτα
  Και μετά τα ποτά με φτιαγμένο κεφάλι
  θα βρεθούμε αγκαλία σε μια εκσταση(μπορεί και έκταση,δε παίρνω κι ορκο) άλλη

  Το βίντεο κλιπ ουσιαστικά αποτελείται απο 3 διαφορετικές ιστορίες:
      Στη μια είναι ο αλητάμπουρας με το πιπινι και χαριεντίζονται.(νορμάλ ως εδω)
      Στην δεύτερη είναι ο αλητάμπουρας και κοιμάται στο κρεβάτι του.(εδώ κάτι αρχίζει να βρωμάει οτι έρχεται κάτι σε παλαβιάρικο)
     Και η τρίτη ιστορία που κάνει και το βιντεο κλιπ να διαφέρει: Τον αλητάμπουρα τον μπαγλαρώνουν κάτι μπάτσοι και του δίνουν το επονομαζόμενο και "ξυλο της αρκούδας". Γιατί τον ξυλοφορτώνουν, αφου το παπί είναι δανεικό,ποτέ κανείς δε μας εξήγησε σε αυτά τα 3 λεπτά που διαρκεί το τραγούδι?! Επική σκηνή μάλιστα είναι στο 0:50, οπου γελάω τόσο πολύ με αυτή τη μπουφλα, που τη πρώτη φορά που την είδα έφτυσα την οθόνη μου απο το γέλιο και την 10η φορά, που εννοειται οτι έπαιξε στο repeat, δάκρυσα.

Βραβείο απόλυτης Ηλιθιότητας λόγω άγνοιας πολιτιστικής κουλτούρας στη κατηγορία ενηλίκων

Πηγαίνουμε μαζί με δυο φίλους σε ένα μαγαζί με αραβικά προίοντα. Παίρνουν αυτοί ο,τι ήταν για να πάρουν κι εγώ κοιτώντας τα ράφια μαγευομαι η ρουφιάνα σα τους ιθαγενείς απο κάτι χρωματιστά και απαστράπτοντα σακουλακια που μου φάνηκαν σαν καραμέλες. Τα αρπάζω που λες και πάω να τα πληρώσω, ο ευγενής ταμίας, μου τα πρόσφερε σαν κέρασμα κι έτσι κι εγω τα άνοιξα μπροστά του για να του δείξω την ευγνωμοσύνη και τη χαρά μου.
Κι εγώ πίστευα οτι είναι απο πλαστελίνη αλλα τελικά ήταν ζαχαρένια.
Βάζω λίγα στο χέρι μου,αρχίζω να τα μασάω και να βγαίνει ενα παράξενο άρωμα που έχω τη βάσιμη υποψία οτι ήταν αυτό το μαυρο που φαίνεται. Εγω να θέλω να ξεράσω λίγο,ο ταμίας να με ρωτάει αν μου αρέσει,εγώ να του λέω..."μμμμμ ενδιαφέρον! διαφορετικό!" χαμογελώντας. Επιβιωσαμε τέλος πάντων!

Και πάμε τώρα στο άλλο σακουλάκι που ήταν και το πιο εντυπωσιακό

Απο μπροστά ήταν έτσι:
φαντάζεσαι κάτι γλυκό και παιχνιδιάρικο
Το γυρνάς απο πίσω και είναι και πάλι κάπως έτσι:
Πίστεψες κι εσύ οτι είναι σοκολάτα ε?????
      Εγώ επειδή είχα δοκιμάσει τα προηγούμενα και είχα φοβηθεί παίρνω ΕΝΑ απο αυτα τα καφετια και τρώω,ο δευτερος της παρέας όμως πήρε το μισό σακουλάκι κι έτσι παρολίγο να πιούμε καφέ στο εφημερεύον τμημα οδοντιατρικής. Διότι οπως τα έχουμε στο στόμα, διαπιστώνουμε και οι δύο οτι φυσικά και δεν ήταν σοκολάτα και το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ δε μασιόταν. Ηταν καφετιές πετρουλες που είχαν μια παραξένη γευση σαν βερνίκι για παπουτσια(ναι έχω δοκιμάσει,υπάρχει πρόβλημα?) μαζί με λιβάνι. Ωχχχ είπαμε τη λάθος λέξη! Έρχεται και καρφώνεται η ιδέα στον εγκεφαλο μας οτι αυτό είναι λιβάνι κι άντε εγω είχα δοκιμάσει μόνο μια πετρουλα,ο αλλος που είχε φάει καμια 10αρια? Αντε τώρα να ψάχνουμε και εφημερευουσα γαστρεντερολογική κλινική. Τελικά φάγαμε κάτι σουβλακια και κρουασάν και αλλάξαμε γευση και κάπως ξεχάσαμε το συμβάν.

   Και γυρνώ σπιτι και γοογλαρω για να δω αν όντως έγλυφα λιβάνι ή οχι και διαβάζω οτι αυτο σου λέει είναι το τσόφλι απο εναν καρπό,τον οποιο αρωματιζουν και τον χρησιμοποιουν σαν τσίχλα με τη διαφορά οτι προφανώς δε το μασούν αλλα απλά το γλύφουν. Και διαβάζω και το αποτελειωτικό σχόλιο "It is one of the most popular psychoactive substances in the world (fourth only after nicotine, alcohol, and caffeine)." και πλέον μπορώ να πώ οτι έχω δοκιμάσει και τη τέταρτη στη κατάταξη ψυχοδραστική ουσία και ευτύχώς σε αυτήν δεν εθίστηκα!

--ΣαλιάγκιΤοΓιαΑκομαΜιαΦοράΠαλαβιάρικο

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Άλλη μια παλαβιάρικη ιστορία!

    Άλλη μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα ξεκίνησε κι εγω με περισσή χαρά αποφάσισα να απολαυσω τον μεσημεριανό καφέ μου παρέα με μια φίλη. Και πέρασαν οι ώρες με κουβέντα,καφέ και τσιγάρο και ήρθε το απόγευμα και μαζί με αυτό μια μεγαλοφυής ιδέα: Ρε συ,πάμε Πειραιά για συνέχεια να δούμε και τα παιδιά?

    Και πήγα στον όμορφο Πειραιά τον χιλιοτραγουδισμένο και έκατσα και σε ενα μαγαζί που λεγόταν "μπελ αμί" κάνοντας τους γνωστούς Μπιθικωτσικους συνειρμούς και γέλασα με τα παιδιά και ξαναγέλασα και έπεσα και χάμου απο τα γέλια ,μη σου πω...

    Ωσπου κάποια στιγμή ένας δυνατός κρότος έσπειρε σιωπή στην παρέα για μερικά δευτερόλεπτα. Στο βάθος έβλεπα φωτοβολίδες να σκορπούν στον ουρανό τα κοκκινα λαμπιρισματά τους και κάνω τη σκέψη "Καλε,ποιος άγιος γιορτάζει σήμερα και πετουν πυροτεχνήματα?" για να πάρω την απάντηση "Πήρε ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα καλέ,σήμερα είναι η φιέστα!"
 "Ααααααααα",εντυπωσιάστηκα εγώ που δεν είχα ιδέα και η επόμενη σκέψη ήταν "Να δεις που θα το είχε αναφέρει ο Manolo αυτό αλλα θα το πέρασα στα πρόχειρα!" και μετά απο αυτους τους εσωτερικούς συνειρμούς συνεχίζω την κουβέντα σχολιάζοντας τους γάμους που είχαμε πάει αυτά τα Σαββατοκύριακα.

    Στις 11 ακριβώς ήταν η ώρα που αποφάσισα να πάρω το λεωφορείο της επιστροφής. Μπαίνω μέσα στο λεωφορειάκι που λέτε και κάθομαι στη μοναδική θέση που είχε άδεια πλάι σε εναν φιλήσυχο νεαρό στη μέση του λεωφορείου,εκει που έχει τον άδειο χώρο ντε...(εχει σημασία αυτη η λεπτομέρεια). Στα επόμενα 3 λέπτά, σμήνη ερυθρόλευκων φιλάθλων έχουν καταλάβει κάθε εκατοστό κενού χώρου του λεωφορείου περικυκλώνοντας με και αρχίζουν να λένε διάφορα δικά τους που δε καταλάβαινα. Το μόνο που έπιασα απο ολα αυτά τα ακαταληπτα ήταν οτι ενας κυριος στα δεξια μου έβαλε στοίχημα ένα μηνιάτικο(1000 ευρώ) με έναν συναδελφό του για μια τριάρα και κάτι έγινε τώρα μαυτή την τριάρα και το κέρδισε τελικά το στοίχημα ο δεξιός μου και περιμένει αυριο να τον δει για να το εξαργυρώσει...Είπε πάντως οτι δέχεται να του δώσει τα 500 αυτό τον μήνα και τα αλλα 500 τον επόμενο,είναι ψυχάρα λέμε!!!

    Και ξεκινά ο οδηγός το δρομολόγιο του τρόμου και για τα επόμενα 40 λεπτά δε σταμάτησαν τα παιδιά να χοροπηδάνε και να φωνάζουν συνθήματα στα οποία ανέφεραν κυρίως κάτι για μια Ισπανία και για τη μάνα γενικά όλων των υπόλοιπων φιλάθλων των ποδοσφαιρικών συνδέσμων. Απο όλα όσα είπαν με άγγιξε περισσότερο το "Το σπίτι μου το άφησα,τη γκόμενα παράτησα για να έρθω να σου πω θρύλε μου πόσο σ'αγαπώ".  Μέσα στις εκδηλώσεις αγάπης βέβαια είχαμε και μετάφραση στην νοηματική για οσους δεν μπορουσαν να κατανοήσουν τις λέξεις "γαμιέται" και "σας καναμε τον κωλο,ΝΑ".

   Νομίζω οτι περιττευει να πω οτι ολοι αυτοι οι άνθρωποι που χτυπιόντουσαν απο το απόγευμα βρωμούσαν και έζεχναν τεστοστερόνη,ιδρώτα και μπύρα. Κάποια στιγμή οι μπροστινοί μου στον κενό χώρο έχουν πορωθεί, οπότε πιάνουν το κάγκελο που χώριζε τη θεση μου απο τη μέση του λεωφορείου και με απειλούν κάνοντας headbacking και φωνάζοντας "θρυλε ολε ολε ολε",τότε σηκώνεται και απο τη θέση του ο απο πίσω μου κι αρχίζει να κουνάει το καθισμά μου τραγουδώντας κι αυτός. Κι ενώ έχω αυτόν απο πίσω που θέλει να ξηλώσει τη θέση μου, ο μπροστινός μου με το head backing κάπου εκει στο Θρρρρρ(είναι και οδοντικό σύμφωνο το Θ,παναθεμά το) μου ρίχνει μια φτυσιά ρε παιδιά....με ψέκασε ολόκληρη όμως ο χαμένος. Δε λέω οτι έφταιγε...αλλα σιχάθηκα λίγο,μη πω και ψέμματα.
'Εχω και ηχητικό ντοκουμέντο απο τη στιγμή: Να,η αποδειξη!
      Θα ήταν ψέμμα βέβαια να πω οτι θύμωσα με τα παραπάνω,ίσα ίσα που γέλασα κιολας και μπορώ να πω οτι ζήλεψα με τους ανθρωπους που μπορούν να πάρουν τόση χαρά με τέτοια πράγματα.

   Το τραγικό όμως της υπόθεσης είναι οτι απο τη στιγμή που γύρισα σπίτι, δεν έχω σταματήσει να λέω
"Πούστη και πρεζάκια, Για ννα κό που λε"

    Το λέω συνέχεια ψιθυριστά ή φωναχτά ή σιγανά ή απο μέσα μου κουνώντας το κεφάλι . Δεν έχω ιδέα ποιος ειναι ο Γιαννακόπουλος,ούτε γιατί τον βρίζω,ούτε τι σκέφτηκε η μαμα μου οταν με άκουσε να το λέω βγαίνοντας απο το μπάνιο. Ελπίζω να μου έχει περάσει μέχρι αύριο γιατι διαφορετικά θα με πάει έτσι όλη μέρα! (έχω ανάλογη ιστορια με σπορ fm που το έχω αφήσει πριν τον ύπνο γιατι είχε ωραία τραγούδια και το πρωί ξύπνησα λέγοντας απο μέσα μου τη λέξη "Νταμπίζας ,Νταμπίζας, Νταμπίζας". )
        
--ΣαλιάγκιΤοΚαταΤυχηΕρυθρόλευκο