Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Εκδρομή στο Saint George!

     Ηταν μια Αυγουστιάτικη βραδιά λίγο πρίν την Πανσέληνο!!! Εγω καθισμένη στον καναπέ μόλις είχα περάσει ένα επίπεδο στο candy crash saga και είχα βάλει το θερμοσίφωνο για να ετοιμαστώ να βγώ όξω να γοητευσω η γυναίκα αράχνη εναν Μαυρο (οχι χρώματος) που έτυχε στο δρόμο μου. Τοτε νιώθω τη πρώτη σουβλιά στη πλάτη!
     Την αγνοώ!! Αν και είχα καταλάβει οτι η μοιρα είχε ήδη σχεδιάσει το βρωμικο παιχίδι της!!!!
      Ερχεται και δευτερη σουβλιά αλλα εγω δε μασάω με τέτοια,ήθελα να περάσω και στο επόμενο επίπεδο!!!
      Οι σουβλιές όμως ήτουνε δυό,γίνανε τρείς και στο τέλος γίνανε και 1013!!!! Μας πήρε και μας σήκωσε κοινώς!!! Πήγαμε στο διάολο και ξαναρθαμε!!! Τι μπάνιο έκανα,τι κάτι καρατερίστικα για να ξεπιαστώ και καλά μου! Κατι ασκήσεις εδάφους,κατι κινήσεις γιογκα,κάτι άλλα καραγκιοζιλίκια που μου είχαν μάθει στις γυμναστικές επιδείξεις στο δημοτικό! Τιποτα!!!!! Τιποτα!!!! Συνεχίζω να πονάω φρικτά και αφόρητα!!! Παίρνω τη Λούτσα τηλέφωνο για να της πω σε περίπτωση που πεθάνω και έρθουν οι δικοί μου,έλα απο το σπίτι εσύ πρώτα να πλύνεις τα πιάτα και μετά θρήνησε τον χαμό μου!!!



     Πετάγομαι όξω να βρω το εφημερευον φαρμακείο,καλα μαντέψατε ΣΤΟΥ ΔΙΑΟΛΟΥ τη μάνα/το πατέρα (δε θα θελα να το δεσμευσω!!!).  Πηγαινω με τα πόδια με την ελπίδα οτι θα ξεκουτσαθω,λίγο περπάτημα πάντα κάνει καλό!! Δε θα σας πω πολλά μονάχα τούτο: έδωκα λόγο στο θεό μέχρι να φτάσω,νομιζα οτι θα με βρήσκανε σε κάνα χαντάκι στου δρόμου την άκρη!!! Ούτε τη λούτσα δεν είδα που ερχόταν απο το ίδιο πεζοδρόμιο για να με συναντήσει!! Αλλα ουτε και αυτή με είδε,φανταστείτε πόσο αγνώριστη με έκανε ο πόνος!!!!
       Και εδώ οι περιγραφές θα ακολουθησουν με τη μορφή σουρεαλιστικών σκηνών που είναι ομως πραγματικότητα μέχρι τελευταίας λέξης!!!!


Σουρεαλιστική σκηνή φαρμακείου!
     Λεω στη φαρμακοποιο οτι πονάω φρικτά και ελεεινά στη πλάτη!! Και εκείνη με περισσή ηρεμία μου λέει "Χμμμμ.... Δε θα ναι εμφραγμα,είσαι μικρή ακόμα!!!"
Για όσους με ξέρουν μπορουν να καταλάβουν τον τρόμο που έζησα και το πώς καρφωθηκε αυτη η ιδέα στο μυαλό μου για πάντα!!! Μου δίνει 4 Lonarid  κέρασμα και μου είπε να πάω σπίτι να ξαπλώσω και να με τρίψει ένας χριστιανός!

Σουρεαλιστική σκηνή κρεβάτι του πόνου-εντριβή!

Μπαίνω στο σπίτι της Λούτσας σε μια ημιθανή κατάσταση,καταπίνω το κερσμένο χάπι και παίρνω την ορθή γωνία μου και την εναποθέτω στο κρεββάτι του πόνου αφου πρώτα έχω πετάξει μπλούζες,παντελόνια,σουτιέν!!! Μου χει δώσει η καψερή ενα σορτσάκι που το είχε απο τότε που έπαιζε μπάσκετ,μια μπλούζα κοντομανικη "αλυμουρδωμένη" που τη βάζω οταν της βάφω τα μαλλιά και σε αυτή τη κατάσταση και με τον ανυποχώρητο πόνο ξαπλώνω και αρχίζει να με τρίβει με το 9ευρω οινοπνευμα που είχε!!! Παίρνει και το Πλυντήριο να το έχουμε σε ανοιχή ακρόαση να δίνει συμπαράσταση και τα φώτα της σε θέματα ψοφόπονου και εγω απλά βογγάω,σιχτιριζω τη τύχη μου,τα παυσίπονα που δε πιάνουν ακόμα,το κερατο μου και εννιοτε οταν θέλω να κλάψω απο τον πόνο τραγουδάω όπως είμαι λουσμένη στο οινόπνευμα 


Αποφασίζω οτι ο πόνος είναι αφόρητος και πρέπει να πάω νοσοκομείο και ενω είμαι ετοιμη να φύγω κάπως έτσι
Εγώ μετά απο χρόνια να πηγαίνω στο γιατρό/σουπερ μάρκετ/λουτρά στην Αιδηψό!

Η Λουτσα φωνάζει: Πήγαινε να βάλεις παντελόνι! Γιατι ξέχασα οτι απο κάτω φόραγα και μια μαυρη μπαλαρίνα που όσο να πείς δε ταιριάζει με το στύλ της κακομοίρας,αυτο το στύλ θέλει μια πιο λαστιχένια παντόφλα!!! Βάζω παντελόνι,βάζω και μπλούζα τι να κάνουμε....και μπαίνουμε στο ταξί!!!

Σουρεαλιστική σκηνή άφιξης στο Saint George!

Με υποδέχεται στο νοσοκομείο Αη-Γιώργης ενα γιατρός με κατι χαιμαλιά έξω απο τη μπλέ φορεσιά του,τη μπούκλα του ταρζάν πάνω στο κεφάλι και με μια πολύ groovy διάθεση να με γιατρέψει! Μου λέει κάτσε σε κεινο το κρεβάτι και έρχεται η νοσοκόμα να σου κάμει 2 ενέσεις! Στο μεταξύ έρχεται ενας μαζί με τον γέρο πατέρα του και μου λέει "κοπελιά σήκω λίγο απο το κρεβάτι να κάτσει ο παππουλης" Μαζευω ο,τι δυνάμεις είχα και κουτσα κουτσα κατέβηκα αν και για να λέμε την αλήθεια τη θέση σε κρεβάτι στα επείγοντα δε την παραχωρείς απο σεβασμό και ειδικά οταν εσύ είσαι ένα βήμα πριν τον τάφο και ο γέρος ανεβαίνει πάνω στο φορείο ωσαν λυκόπουλο!!!! 

Και που λέτε,χτυπάω και τις δυο ενεσούλες μου μετα το παυσίπονο που είχα πάρει στο σπίτι και κούτσα κούτσα βγαίνω εξω και περιμένω να δράσουν μπάς και ισιώσω!!! 

Σουρεαλιστική σκηνή έξω απο τα επείγοντα!
Μετά απο κάνα δεκάλεπτο έχω αρχίσει να γίνομαι κανονικός άνθρωπος!!! Ο πόνος έχει αρχίσει να φευγει! Αναστήθηκα λέμε!!!! Μετα δε απο μισή ώρα είναι που πάω μέσα και τρώω μια μηλόπιτα,μια σοκολάτα,βγαίνω έξω και θέλω να καπνίσω και η λουτσα δε μαφήνει και στο τέλος είναι που με κρατά αλυσοδεμένη για να μη φύγω και πάω μέσα και πιάσω το γιατρό απο τη μπουκλα και του πω: "Φίλε,έχεις ένα μισουλίντ απόσταση απο το να σε ερωτευτώ"!!! Τελικά δε με άφησε να του το πώ και αναγκάστικα να πιάσω κουβέντα με μια κυριά που μεχρι πριν λιγο έλεγε οτι πάθαινε εγκεφαλικό και λίγο πρίν την ακτινογραφία θώρακος έκανε ενα τσιγαράκι έξω απο τα επείγοντα!!! Η συγκεκριμένη είναι που πέρασε εμενα και τη Λούτσα για ζευγαρι!! Αλήθεια λέω δε κάναμε τίποτα προκλητικό εκτός απο το να τρώμε,να γελάμε και να μιλάμε!!! (όλα αυτα βέβαια μετά τις 2 ενέσεις και το ένα παυσίπονο!!!)

Σουρεαλιστική σκηνή έξω απο τα επείγοντα νο2!

Αφου είχα διαφύγει το κίνδυνο του εμφράγματος,δε ψηνόμουν να δώσω άλλα 10 ευρώ για να πάρω ταξί να γυρίσουμε πίσω! Έτσι συνέχισα να κάνω PRιλίκια έξω απο τα επείγοντα!! Σε κάποια φάση γυρνάω στη Λουτσα και της λέω " Φιλαράκι,τον βλέπεις αυτον??? Ειναι ο καλυτερος φρέντο του Πολυτεχνείου"!! Όπως μάλλον δεν καταλάβατε είχα δει τον υπαλληλο του κυλικείου που έφτιαχνε τον καλυτερο φρεντο!!! και ακολουθει ο εξίσου σουρεαλιστικός διάλογος:
-Τι κάνεις,κοπελιά??? Και έλεγα είναι,δεν είναι!!
-Είμαι τελικά! Τι κάνετε? Σας χάσαμε!
-Εχω φύγει απο το κυλικείο! Τα βρόντηξα και το παράτησα αυτό το καθίκι που το έχει...
(Ακολουθει 10λεπτη γκρίνια-θάψιμο για το πρώην αφεντικό του! Πλυντήριο τον ασφαλίτη εννοούμε)
-Τι μου λέτε καλέ???Ωστε έτσι έ?? Ουτε εγώ τον συμπαθώ πια! Φαίνεται οτι είναι κακός! Αλλα δε μου είπατε γιατί είστε στο νοσοκομείο???
-ΑΑΑ τίποτα η γυναίκα μου μωρε είχε κάτι πόνους στη καρδια μπρός πίσω!!! Και την έφερα!!
Ακολουθεί χτύπημα τηλεφώνου του,απαντά με "ναι,ναι,ναι" και συνεχίζει το θάψιμο για κανα 5λεπτο ακόμα!
-Σαφήνω κοπελιά τώρα γιατί με πήραν τηλέφωνο να πάω μέσα!!! Δωσε χαιρετισμούς σε όποιον δεις!!!
-Γεια σας!!! Περαστικά στη γυναίκα σας!!

Αποχωρηση απο το Saint George!
Αφού έχουμε κάνει γνωριμίες για καμια ώρα στο Saint George σταματάμε μια καλή κυρία με την κόρη της και της λέμε να μας κατεβάσουν στη πόλη!!! Οταν φτάσαμε στη πόλη επιτέλους,όλοι θα πιστευατε οτι θα πηγαιναμε σπίτι για ύπνο και το πολύ πολύ να τρωγαμε και κανέναν φιδέ!! Αλλα όπως είπα και πρίν εγω είχα πρόγραμμα σήμερα να γοητευσω έναν Μαύρο και τίποτε δε θα έμπαινε εμπόδιο στα σχεδιά μου! Μετα και απο τις 2 ενέσεις και το ένα παυσιπονο οχι απλά γοητευω αλλα εχω φτιαχτεί τόσο πολύ που πηγαίνω και σε ορθάδικο!!! Οπότε αρχίζουμε το πλέξιμο του ιστού και το άπλωμα των πλοκαμιών μέχρι να πάει 4 και να ξαναρθει λίγο ο πόνος οποτε η γυναικα αράχνη έγινε ταπεινή χελωνίτσα και μαζευτηκε στο καβουκι της για να φάει λίγο ελαφρια μετά απο τόσα φάρμακα(βλ.λεμονάτο μοσχαράκι της μάνας της Λούτσας!)


Ηθικά διδάγματα:
1)Οταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια,ο θεος ξελιγώνεται στο γέλιο!!!
2)Αλλο κακό να μη μας έβρει!!!
3)Εγω θα βγώ ρε!!!
4)Μη ξανακοιμηθείς σε καναπέ!!

Οι βασανισμένες 
--Σαλιάγκι
--Δόλια Λούτσα

13 σχόλια:

  1. Αχ, λεμονάτο μοσχαράκι και το χω αποθυμήσει!!!!
    (Μόλις έκανα σε σένα αυτό που με εκνευρίζει, αντί να σχολιάσω τα χιλιάδες που έχεις γράψει μένω σε μια μικρή λεπτομέρεια, χεχεχεχε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε Λούτσα γιατί δεν άφησες το Σαλιάγκι να αγαπηθεί με τον γιατρό με τα χαιμαλιά? Θα ακολουθούσε πολύ groovy ανάρτηση με βιντεάκια από Barry White!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαλιάγκι ξέρω τι φταίει για την μοίρα μας την (αυτοκινητο)χτυπημένη!!!!!!! Δυο πανσέληνοι σε έναν μήνα! Πόσο να αντέξει ο άνθρωπος? Ε? Ε? Ε?
    --πλυντήριοΤοΜελανιασμένο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καταρχήν περαστικά μικρο μου σαλιαγκι.σε εκαναν περδικι στο σεντ τζωρτζ,ουτε το γκρεις ανατομυ να ηταν,ευχομαι να μην πονας πια!

    εχω ομως μια κομβικη ερωτηση που με ταλανιζει απο την αρχη της οδυσσειας που εξιστορισες...
    το λουτσα απο που βγαινει?

    πολλα περαστικα και φιλια.μακρια απο καναπεδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να ξεκαθαρίσω το τοπίο, ήταν μια μικρή Μαριλού η οποία έβαζε στο τέλος του ονόματός μου το -ιτσα (το σαλιάγκι το ξεκίνησε αυτό το παιχνίδι..) Και μια μέρα που βρεχε, που βρεχε μονότονα είναι που με φωνάζει πλυντηρΙΤΣΑΑΑΑΑΑ! Και στο τελευταίο -ΑΑΑΑ πατάει μια λακούβα με νερά και γίνεται λούτσα. Και της απαντώ εγώ "Ελα Μαριλούτσα!" Και επειδή είναι καλή και γέλασε μετά της έμεινε και για ποιό συμαζεμένο το κάμαμε λούτσα!
      Ελπίζω να σε κάλυψα
      --πλυντήριο

      Διαγραφή
  5. Δεν έχω να πω κάτι, θα αφήσω την επιστήμη να μιλήσει:

    http://www.reuters.com/article/2010/01/08/us-smoke-back-idUSTRE60755G20100108

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε Αμερικλάνε, πόσο το έψαξες για να το βρεις αυτό? Όλα τα περίμενα, όχι όμως αυτό!!!
      --πλυντηριο

      Διαγραφή
    2. Το ήξερα μανίτσα γιατί έχει κάνει ο πατέρασς μου εγχείρηση στη μέση και του έτριβα κάτι τέτοια στη μούρη! Την είδες τη μουλωχτή έρπουσα μολώχα όμως, δεν μιλάει!

      Διαγραφή
    3. Αμερικλάνε,πάρε λίγο αυτό γιατι με σύγχισες http://gifura.orzhk.org/src/1332235315120.swf
      θα επανέλθω με περισσότερη χολή!

      Διαγραφή
  6. να μη σας έβρει, να μη σας έβρει!
    γκρούβυ ο ντόκτωρ;;;; χε χε ξέρω κι εγώ κάτι τέτοιους. και είναι και καλά παιδιά σε λογικά -χμμμ- πλαίσια.
    θεραπευτικό και για μένα. φτιάχτηκε το κέφι μου.
    καλό ΣΚ φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή